۱۰ علت اصلی و شایع ریزش مو
علت ریزش مو
ریزش مو به دلایل مختلفی می‌تواند روی دهد. برخی مواقع ریزش مو موقتی است؛ اما گاهی نیز دائمی است و نمی‌توان کار زیادی برای آن انجام داد. در ادامه به شایع‌ترین انواع ریزش مو و علل آن‌ها می‌پردازیم.
علت ریزش موی ارثی یا آندروژنیک
ریزش موی آندروژنیک یکی از علل شایع ریزش مو در زنان و مردان است که میزان شیوع آن بسته به نژاد و جنس افراد متفاوت است. به‌طوری که می‌تواند تا ۵۰ درصد از مردان بالای پنجاه سال و تا ۸۰ درصد از مردان بالای ۷۰ سال را درگیر کند.[۱] الگوی طاسی مردانه و زنانه ژنتیکی است و مردان اغلب از ناحیه‌ی جلوی سر و شقیقه‌ها دچار ریزش مو می‌شوند. ریزش مو در زنان اغلب به‌صورت نازک شدن موها در تمامی نواحی سر دیده می‌شود.
این نوع از ریزش مو معمولاً با بالا رفتن سن بیشتر رخ می‌دهد؛ اما می‌تواند بعد از بلوغ نیز شروع شود. ریزش موی آندروژنیک در برخی زنان بعد از یائسگی ایجاد می‌شود که ممکن است با تغییرات هورمونی مرتبط باشد.
ریزش موی ناشی از استرس (تلوژم افلوویووم)
انواع مختلف استرس نیز می‌تواند منجربه ریزش مو شود. این نوع ریزش مو تلوژن افلوویوم یا ریزش موی شوکی نام دارد. عمده‌ترین منابع استرس عبارت‌اند از:
- زایمان
- بیماری
- تب
- عمل جراحی
- استرس روانی و فشار عاطفی
- کاهش مشهود وزن
این نوع ریزش موی معمولاً پس از رفع عامل استرس‌زا، طی چند ماه تا یک سال برگشت‌پذیر است.
ریزش سکه‌ای مو
این نوع از ریزش مو یک نوع بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به سلول‌های سالم بدن مانند فولیکول مو حمله می‌کند که باعث ریزش مو و توقف رویش موهای جدید می‌شود.
ریزش سکه‌ای مو در کودکان و بزرگسالان مشاهده می‌شود و ممکن است به‌طور ناگهانی و بدون علائم هشداردهنده شروع شود. ممکن است موهای نواحی ابرو یا مژه دچار ریزش شوند.
ریزش موی کششی
این نوع ریزش مو به علت بستن نامناسب موها رخ می‌دهد. کشیدن بیش‌ازحد موها، سفت بستن، مدل‌هایی مانند دم‌اسبی برای مدت طولانی یا استفاده از اکستنشن مو باعث سست شدن ریشه‌ی مو و ریزش مو می‌شود. اگر این نوع ریزش مو ادامه پیدا کند باعث نازک شدن و ایجاد لکه‌های کچلی در سر می‌شود.
ریزش مو به علت مصرف دارو
مصرف برخی داروها ممکن است با عوارض جانبی همچون ریزش مو همراه باشد. مصرف داروهایی مانند رقیق‌کننده‌های خون (وارفارین)، آکوتان (برای درمان آکنه)، داروهای ضدافسردگی (فلوکستین)، مسدودکننده‌های بتا و داروهای کاهش‌دهنده‌ی کلسترول باعث ریزش مو می‌شوند.
درصورتی‌که بعد از مصرف دارویی دچار ریزش مو شدید حتماً آن را به پزشک خود اطلاع دهید تا دوز دارو یا نوع آن را تغییر دهد.
ریزش مو به علت رژیم غذایی نامناسب
تغذیه نقش مهمی در سلامت مو دارد. رژیم‌های غذایی ناسالم و کمبودهای تغذیه‌ای مانند کمبود پروتئین باعث ریزش مو می‌شوند. همچنین کمبود آهن و برخی از ویتامین‌ها نیز می‌تواند باعث ریزش مو شدید شود.
ریزش موهای هورمونی
برخی تغییرات هورمونی منجربه ریزش مو می‌شوند:
ریزش موی ارثی
این نوع ریزش مو که پیش‌تر به آن پرداختیم، ناشی از تغییرات هورمونی است که طی زمان رخ می‌دهند. افزایش میزان هورمون دی هیدروتستوسترون (DHT) مسئول ریزش مو در زنان و مردان است که از مشتقات هورمون تستوسترون محسوب می‌شود.
ریزش مو به علت تنبلی تخمدان
در بدن زنان مقداری هورمون مردانه یا آندروژن مانند تستوسترون ترشح می‌شود. هورومون‌های آندروژن در شروع بلوغ و تحریک رشد مو در زیر بغل و ناحیه تناسلی نقش مهمی دارند. یکی از شرایطی که باعث تولید بیش از حد هورمون مردانه در بدن زنان می‌شود تنبلی تخمدان (PCOS) است. تنبلی تخمدان باعث رویش موهای زائد در صورت، گردن، چانه و شکم می‌شود.
تولید بیش‌ازحد هورمون‌های مردانه در تنبلی تخمدان باعث نازک شدن فولیکول مو و ریزش مو در زنان می‌شود.
ریزش مو به علت اختلالات تیروئید
هورمون‌های تیروئید نقش مهمی در رشد و نگهداری مو دارند. کم‌کاری یا پرکاری تیروئید در طولانی‌مدت باعث ریزش مو می‌شود. هر دو اختلال تیروئید (کم‌کاری و پرکاری) باعث وارد شدن مو به چرخه‌ی تلوژن افلوویوم می‌شوند. تلوژن افلوویوم حالتی است که مو در فاز ریزش باقی می‌ماند و ممکن است تا ۷۰ درصد موهای سر در مدت ۲ ماه دچار ریزش شوند.
ریزش مو به علت بارداری
در طی سه‌ماهه‌ی اول بارداری و در اثر تغییرات هورمونی . فشار زیادی که به بدن وارد می‌شود ممکن است تعداد بیشتری از موها در فاز استراحت یا ریزش باقی بمانند. این امر باعث می‌شود فرد باردار دچار ریزش مو شود.
ریزش مو پس از زایمان
برخی زنان ممکن است پس از زایمان دچار ریزش موی بیش‌ازحد شوند. علت ریزش موی بعد از زایمان اغلب ناشی از کاهش سطح هورمون استروژن است. این نوع ریزش مو موقت است و معمولاً یک سال بعد از زایمان یا زودتر برطرف می‌شود.
